اَدی”؛ روایت رفاقتِ یک نسلِ جوان با آخرین بازگشته از خانطومان
در میان قافلهای از یاران سفرکرده، نام شهید رحیم کابلی میدرخشد؛ یکی از ۱۶ سرو بلندبالای خانطومان. اما حکایت او در کتاب "اَدی"، روایتی معمولی نیست؛ این کتاب نقطه تلاقی دو نسل است که رفاقتی عمیق، آن را خلق کرده است.
طاهر خبر_ زری طاهری پرکوهی|پنجشنبهای از اردیبهشت (۱۸ اردیبهشت ماه ۱۴۰۴) ، فضای یک مراسم رونمایی بوی دلتنگی و غرور میداد، در جمعی صمیمی خانواده صبور شهید، همرزمانش و مهمتر از همه نویسنده جوان اثر خانم سمیه اسلامی، گرد آمدند تا پرده از زندگی “حاج رحیم” بردارند.
“اَدی”، فقط یک کتاب نیست؛ جریانی است از حماسهی یک رزمنده که سالها در جبهههای جنوب جنگید، سالها راوی فکه و شلمچه بود و در نهایت، لباس مدافعان حرم را پوشید تا در سحرگاه هفدهم اردیبهشتماه ۱۳۹۵، ستاره شهادت برای همیشه بر شانهاش بنشیند.
شاخصه اصلی کتاب؛ پیوند نویسنده و شهید
آنچه “اَدی” را به یک اثر بینظیر تبدیل کرده، نه فقط محتوای زندگی شهید، بلکه شناخت عمیق و پیوند عاطفی نویسنده با سوژهی کتاب است.
خانم سمیه اسلامی، که خود را از نسل بعد از حاج رحیم میداند، به واسطه همکاریهای فرهنگی در حوزه دفاع مقدس، پیش از شهادت شهید کابلی، با او آشنا و دوست بوده است، این آشنایی پیشین، سندیتی بینظیر به روایت داده است.
نویسنده در مصاحبه با طاهر خبر در این باره میگوید: من نسل بعد از حاج رحیم بودم، اما یک رفاقتی بین ما ایجاد شد و باعث شد که من خاطرات خودم را نیز در این کتاب بیاورم، در واقع دخترش محسوب میشوم.
وی تاکید میکند: همین حسِ دخترانه و رفاقت بین نسلی است که باعث شده شخصیت حقیقی حاج رحیم نمایان شود.
نویسنده توانسته است شخصیت حقیقی و نه صرفاً آرمانی شهید را به تصویر بکشد؛ مردی که در عین صلابت نظامی، در خانه پدری مهربان، خوشمشرب، و الگو بود.
او شهید خانواده بود
همچنین این شناخت عمیق، باعث شده تا او بتواند شهید کابلی را به عنوان “شهید خانواده” معرفی کند و کتابش را الگویی جذاب برای آقایان بداند تا برای همسر و فرزندانشان وقت و انرژی بیشتری بگذارند.
این پیوند عمیقتر میشود وقتی بدانیم نویسنده، شاهد غیبت شش سالهی پیکر یارِ دیرینش بود، شهید رحیم کابلی، به مدت شش سال در خاک غربت ماند.
در نهایت در سال ۱۴۰۱، پیکر مطهر او، به عنوان آخرین شهید بازگشته از قافله خانطومان، به وطن بازگشت و در زادگاهش بهشهر آرام گرفت.
“اَدی” در حقیقت، پایانِ شیرینِ این انتظار ۶ساله است؛ کتابی که با جوهر رفاقت نوشته شده و با اشک دلتنگی رونمایی شد.
سردار شهید حاج رحیم کابلی، متولد ۱۱ مهرماه ۱۳۴۲ در روستای قرهتپه شهرستان بهشهر استان مازندران، یکی از همان نسل طلایی انقلاب بود که تمام عمر خود را صرف خدمت در راه اسلام و وطن کرد، زندگی او، تابلویی است از رزمندگی، عشق به خانواده، و وفاداری به ولایت.
او با بیش از ۸۰ ماه سابقه حضور در جبهههای دفاع مقدس، عملاً بخش اعظمی از جوانی خود را در خط مقدم گذراند. او پس از جنگ نیز در نهاد انقلابی سپاه پاسداران (لشکر ۲۵ کربلا) ادامه خدمت داد و با درجه سرداری بازنشسته شد.
حتی پس از بازنشستگی، هرگز میدان را ترک نکرد. او سالها بهعنوان خادمالشهدا و راوی، کاروانهای راهیان نور را در مناطق جنگی جنوب همراهی میکرد و روایتگر رشادتهای همرزمانش بود.
سردار کابلی در دومین مرحله اعزام خود به سوریه، در ۱۷ اردیبهشت ۱۳۹۵ در خانطومان حلب، طی درگیری سخت و نابرابر با تروریستهای تکفیری، به فیض شهادت نائل آمد. طبق برخی روایتها، او در حین شهادت روزه بود و با اصابت تیر به قلب و پهلویش، به اربابش حسین (ع) اقتدا کرد.
گفتنی است: پیکر مطهر سردار کابلی، همراه با تعدادی از شهدای دیگر خانطومان، برای ۶ سال مفقود بود و خانوادهاش چشمانتظار ماندند، سرانجام در مردادماه ۱۴۰۱، پس از تلاشهای گروه تفحص و تطبیق نمونه DNA، پیکر این شهید شناسایی و به عنوان آخرین شهید بازگشته از قافلهی شهدای مازندران در خانطومان، با تشییعی باشکوه در زادگاهش بهشهر به خاک سپرده شد.